Doordat het Andreas Schotel Museum onlosmakend verbonden is met café Schuttershof is sinds half oktober het museum gesloten. Zolang de horeca gesloten is zal dat ook zo blijven. Dat betekent niet dat er niet wordt gewandeld, het blijft druk op de Esbeekse wandelpaden. De gratis wandelfolders die bij de buitendeur van het museum te vinden zijn, moeten vaak worden bijgevuld. Toen net na de zomer de maatregelen wat werden versoepeld hebben we bezoek gehad van Lucette en Antonie Schotel, twee verre nazaten van Andreas Schotel. Op zich is dat niet bijzonder, de afgelopen jaren hebben we regelmatig contacten met familieleden van Schotel. Lucette heeft zoals ze zelf zei niet het tekentalent geërfd van haar familie, echter wel de creativiteit in het schrijven. Het is dan ook logisch dat we haar vroegen een stukje te schrijven over haar bezoek in Esbeek. We willen het u niet onthouden.
Op vrijdag 25 september zijn wij, Antonie (Ton) Schotel en Lucette Schotel, neef en nicht, naar Esbeek gegaan om een bezoek te brengen aan het Andreas Schotel Museum.
Antonie en ik zijn de nazaten van de zeeschilder Johannes Christiaan Schotel. Antonie is geboren in Vlaardingen en ik in Bandoeng West Java, in het voormalig Nederlands-Indië. Antonie heeft ook Indisch bloed.
Het werd De Dag Van Ons Leven!!!
We zijn zo hartelijk, gastvrij en lief ontvangen door het hele Bestuur. We kregen koffie met gebak…Brabantse gastvrijheid ten top! We voelden ons VIP’s….
We hebben onze ogen uitgekeken op alle etsen, schilderijen en de zelfbedachte en door Andreas gemaakte meubels, én zijn attributen, welke men kan bewonderen in het museum. De uitleg over Andreas én zijn werk, was ook geweldig te noemen. Helder en duidelijk. We kregen steeds meer bewondering, zowel voor De Meester zelf, als voor het werk van de vele vrijwilligers én het Bestuur.
Omdat Antonie en ik niet goed ter been zijn, heeft men ons met de auto langs delen van de 10 km lange wandelroute gereden. We hebben genóten!! Niet alleen van alle prachtige beelden, en de ezels met de etsen en schilderijen van “Oom Andreas Schotel ” (zo noemen we hem!) maar ook van het mooie, rustgevende Brabantse land. We hebben met open mond gekeken naar het méér dan levensgrote, en zéér indrukwekkende beeld van oom Andreas. Ik, met mijn 1.49 mr. kwam maar net tot zijn knie. Ik kan al die indrukwekkende beelden wel allemaal één voor één opnoemen, maar dan wordt dit artikel te lang. Wèl wil ik het paard en de man achter de ploeg noemen, en de vrouwen in het veld. Ik moet ook nog iets kwijt over het Schuttel huisje…net een poppenhuis….en met authentieke inboedel, waaronder een echte ouderwetse bus VIM. Leuk om te zien.
{gallery}herinneringen aan een onvergetelijke dag in het Andreas Schotelmuseum{/gallery}Wat we ook erg fijn vonden, was dat we het graf van oom Andreas hebben bezocht. Ik heb een bloemetje neergelegd voor hem en heb de tuinman van het kerkhof gevraagd om af en toe een bloemetje namens ons neer te leggen op het graf. Hij zou het doen.
Terug in Café De Schuttershof hebben we onszelf getrakteerd op het “ANDREAS SCHOTEL MENU”. In één woord zálig! En zo leuk opgediend op een bord in de vorm van een schilderspalet, met allerlei kleurige sausjes in de ” verf ” bakjes, zal ik maar zeggen. Antonie wordt nóg lyrisch als hij aan die maaltijd denkt…
We hebben uiteraard het boek : ” ANDREAS SCHOTEL MUSEUM ESBEEK “gekocht.
Kortom…het is een GEWÈLDIGE dag voor Antonie en mij geweest en we hebben overal reclame gemaakt voor het “ANDREAS SCHOTEL MUSEUM ESBEEK”
Met vriendelijke groet,
Antonie Schotel en Lucette Schotel
