TENTOONSTELLING ANDREAS SCHOTEL MUSEUM
Het Andreas Schotel Museum verrast wederom met een tentoonstelling over een bijzonder aspect in het werk van de kunstenaar waarnaar het museum is vernoemd. Tot 23 april kan men een keuze bekijken van vrouwen die hij in verschillende technieken heeft vereeuwigd. De toegang is via café Schuttershof aan de Dorpsstraat 2 in Esbeek. De expositie is gratis toegankelijk.
Door Kees van Kemenade
Het romantische idee van de kunstenaar die als een bohemien leeft in een stad en in zijn atelier omringd wordt door aantrekkelijke vrouwen heeft Andreas Schotel nooit nagestreefd. Integendeel, hij leefde uiterst sober, maar hij hield wel heel erg van vrouwen. Dat is de opvatting van Peter Thoben, de conservator van de uitgebreide collectie die het museum bezit. “Bij het inventariseren van het werk van Schotel trof ik zo’n 250 tekeningen aan van vrouwen, gemaakt met waterverf, kleurkrijt of met houtskool. Noem het maar figuurstudies in kleur. Je ziet dat hij ze ook heeft gemaakt als studie, om bijvoorbeeld houdingen en poses te oefenen. De werken zijn groot en voor hem vaak niet meer geweest dan een oefening. Anders had hij er wel veel meer uitgewerkt als ets. Maar het leek ons de moeite waard om ook dit aspect van zijn oeuvre eens te belichten.
WIE ZIJN ZE?
Wie zijn die dames die de kunstenaar voor zich liet poseren en die nu decennia later hier te zien zijn? ‘Deels weten wij dat wel. In zijn huiselijke situatie had Schotel uitsluitend vrouwen om zich heen. Zijn echtgenote Mies Gips, en zijn drie dochters Annemarie, oftewel Miet, de jong overleden Tjakeline en Johanna, oftewel Toop, die komen natuurlijk vaak voor. Maar dan was er leerlinge. vriendin en onderwijzers Leen Rademaker waarmee hij een relatie had. Zij bracht regelmatig leerlingen mee naar de Schut- tel, het atelier in Esbeek en die vereeuwigde hij ook. Maar er zijn méér vrouwen geweest waarmee hij betrekkingen heeft gehad. Het vervelende is, dat hij slechts sporadisch een naam op het pa pier heeft gezet. Wij weten heel vaak niet wie nou is af afgebeeld. Dat maakt de expositie van Vrouwen rondom Schotel ook een beetje raadselachtig. Wie zijn toch al die dames? Misschien dat een vrouwelijke bezoeker ineens de schok van de herkenning krijgt en nu na vele jaren ineens herinnert dat zij voor de meester heeft geposeerd.