Sommigen van u zullen het wellicht al hebben opgemerkt: er is weer nieuwe activiteit gaande in de Beeldentuin aan de Andreas Schotel Route. Nadat we vorig voorjaar genoodzaakt waren de plannen vanwege de Corona-pandemie een jaar uit te stellen hebben we de draad weer opgepakt. Niet dat we afgelopen jaar te klagen hadden over belangstelling voor de route. Juist vanwege corona bleek onze wandelroute extra populair als interessante én actieve tijdsbesteding. We hopen dat die belangstelling ook dit jaar voortduurt en dat het werk van jonge, Brabantse, hedendaagse kunstenaars dat nu het thema van de expositie vormt door velen bekeken kan worden.
Naast een aantal werken die al een vaste plaats hadden en enkele werken van Hannes Verhoeven die sinds vorig seizoen een plaatsje in de Beeldentuin hebben gevonden, hebben we twee kunstenaars uitgenodigd een werk te tonen: Tijs Rooijakkers en Tim Hoefnagels.
Tijs Rooijakkers (*1975) is actief als beeldend kunstenaar sinds 2004, na een studie aan het AKV in ’s-Hertogenbosch. Hij vervaardigt o.a. sculpturen en installaties en heeft daarmee ondertussen al behoorlijk succes, waarvan ook de belangstelling van het Van Abbe Museum in Eindhoven getuigt. Tijs wil met zijn werken de potentie van de ruimte zichtbaar maken. Ze doen vaak denken aan gestolde bewegingen in de ruimte die aan de zwaartekracht lijken te willen ontsnappen. Typerende objecten zoals de naald, de tol en de pijl keren in zijn werk steeds terug. Hieraan koppelt hij telkens nieuwe betekenissen, waardoor ze tot iets anders transformeren.
Dat zien we ook terug in het kunstwerk Boompijlen voor Esbeek. Dit kunstwerk staat in een reeks van projecten met dit thema dat Tijs in 2020 is gestart. Het kunstwerk dat bestaat uit tot pijlen getransformeerde, schuingroeiende bomen is een ode aan de scheefgroei en het aanpassingsvermogen. Voor Boompijlen voegde hij aan de voet van de scheefgegroeide bomen pijlpunten toe waardoor een schijnbaar statische boom plots een dynamisch ding wordt. Het maakt een eigenlijk ‘foute boom’, die normaal gekapt zou worden, tot een object met een eigen status. “Je gaat er anders door naar de natuur om je heen kijken”, vertelt Tijs. “Wetende dat vrijwel alle bomen in de publieke ruimte ooit eerder ergens zijn opgekweekt en als jonge boom zijn verplant, is het idee van bomen die uit de lucht komen misschien nog niet eens zo vreemd…”. Andreas Schotel visualiseerde de transformatie die de industriële revolutie teweegbracht. Als eerbetoon schoot Tijs Rooijakkers vanuit verschillende hoeken om Esbeek drie boompijlen af. Eén van hout, één met een punt van ijzer en één met een nieuw, duurzaam materiaal dat pas net op de markt is. De drie boompijlen troffen doel en boorden zich in de grond in de Beeldentuin op de Andreas schotel Kunst- en Wandelroute.
Tim Hoefnagels plaatste een alleen al qua afmetingen indrukwekkend kunstwerk in de vorm van een boot die staande op zijn roeispanen hoog boven het maaiveld uit rijst.
De beeldend kunstenaar Tim Hoefnagels (*1989) is eveneens opgeleid aan het AKV in ’s-Hertogenbosch, waar hij in 2011 afstudeerde. Zijn werk is kenmerkend door zijn omvang, maar ook door de arbeid die eraan voorafgaat. Zijn meest recente werk is een permanent beeld dat over het “Bels-Lijntje” in Baarle-Nassau zal komen te staan. Maar ook musea als De Pont in Tilburg hebben zijn werk geëxposeerd. De terugkerende thema’s in zijn werk zijn kracht, machines en arbeid. Thema’s die Andreas Schotel ook niet vreemd waren.
Het kunstwerk met de naam “Opgestaan is Plaats Vergaan”, is een ambitieus voertuig dat ontstaan is uit een vreemde vraag over de maakbaarheid van de natuur. Het werd door Tim in 2014 vervaardigd in opdracht van het BKKC voor een tijdelijke tentoonstelling in de Biesbosch en kreeg in de volksmond de naam “de Wandelende Boot”.
Het beeld is op de geschiedenis van het water in de omgeving en het gebruik ervan gebaseerd. De balans tussen de natuur en de menselijke hand die haar manipuleert werd hiervoor het uitgangspunt. Denk aan inpoldering, agrarisch gebruik, maar ook het teruggeven aan de natuur, zij het met behulp van graafmachines en heipalen. Het is gemaakt van donker afgewerkt hout, waardoor het beeld iets nostalgisch krijgt. De arbeid, het actieve, de vooruitgang en het pragmatische zijn zaken die “Opgestaan is plaats vergaan” ook in zich draagt.
Tim stelt: “De boot is tegelijk een metafoor voor de overbrugging van plaats en tijd: het lijkt alsof hij in beweging is. Hij werd niet voor niets de ‘wandelende’ boot genoemd. Hij kijkt in de toekomst, lijkt naar de horizon toe te stappen hoewel een duidelijke voor- of achterkant ontbreekt, maar waarschijnlijk juist daardoor…”.
Op 14 mei wordt de laatste hand aan de opstelling van de beelden gelegd en zijn ze voor het publiek te bewonderen. We nodigen u uit snel eens een kijkje te komen nemen.
Danny van Vliembergen
