Het is al weer 12½ jaar geleden dat het Andreas Schotel Museum officieel op 17 mei 2009 geopend is in café Schuttershof. Het museum kan er geopend worden, enerzijds omdat de nalatenschap van Schotel in 2007 naar Esbeek gekomen is, anderzijds omdat de Esbekenaren een coöperatie oprichten om het café voor het dorp te behouden zodat het museum er huisvesting kan vinden. Achteraf een gelukkige coïncidentie.
Wat heeft het museum in die periode zoal bereikt? In het museum is inmiddels een lange reeks wisseltentoonstellingen gehouden, waarin het werk van Schotel veelal thematisch is gepresenteerd. Ook is het werk van zijn vriend Jo Proost en leerling Magdalena Rademaker geëxposeerd, evenals werk van andere grafici zoals Dirk Baksteen, Pieter Dupont, Aad de Haas, Jan Naaijkens en Jakob Smits. De museumverzameling is uitgebreid met nieuwe, zowel bekende als onbekende, werken van Schotel en van andere kunstenaars zoals bijv. Bert Otten. Enkele publicaties zijn verschenen en achtergrondinformatie is in artikelen vastgelegd die in ’t Kleppermenneke zijn verschenen en als ‘columns’ op de museumwebsite staan. Af en toe is er werk uit de museumverzameling in bruikleen gegeven aan tijdelijke exposities zoals aan het Waalres Museum, musea en Elckerlyc in Hilvarenbeek, het Heemhuis te Nuenen en ’t Kristallijn te Mol. Ook is er enkele keren een beroep gedaan om werken uit de collectie te mogen afbeelden bij een artikel of in een boek.
Van het buitenmuseum d.w.z. de Andreas Schotel kunst- en wandelroute is ook werk gemaakt. Er is op de korte en lange wandeling een aantal op het werk van Schotel geïnspireerde beelden geplaatst, die samen met het zomerhuisje De Schuttel en de beeldentuin, waar dit jaar Tim Hoefnagels en Tijs Rooijakkers ieder een werk tonen, de route aankleden. Uit de grote aantallen wandelaars blijkt dat de wandeling in trek is en uit de reacties blijkt dat de beelden van Hannes Verhoeven gewaardeerd worden. Van de mogelijkheid voor een bezoek met mondelinge uitleg is met regelmaat gebruik gemaakt. Op sommige momenten is het zelfs druk om alles in goede banen te leiden.
Het Park&Schotel festival, dat in 2015 in het Arnoldspark van De Utrecht en in 2017 in en rond de kerk van Esbeek heeft plaatsgevonden, heeft door de coronapandemie geen vervolg kunnen krijgen, maar wie weet kan er volgend jaar weer naar uitgezien worden. Het project ‘artist in residence’ heeft in 2019 voor de eerste keer de Columbiaanse Juliana Rios Martinez naar het dorp gebracht, waar zij de wandschildering Walking Together onder het viaduct van de N269 als blijvende herinnering achter heeft gelaten. Plannen voor nogmaals een artist in residence zijn in voorbereiding, maar nu zal de kunstenaar uit Mexico afkomstig zijn.
Het is mooi, dat museum en kunst- en wandelroute opgemerkt zijn, want de Brabantse Stijlprijs en Jan Naaijkensring zijn beide in 2017 aan de Vrienden van Schotel toegekend en wellicht ligt een nominatie in het kader van de Europese Dorpsvernieuwingsprijs, waar museum en wandelroute aan bijdragen, ook wel in het verschiet.
Nadat Schotels artistieke nalatenschap naar Esbeek is gekomen, blijkt die in een vruchtbare voedingsbodem gevallen te zijn, waar veel museumbezoekers en wandelaars plezier aan beleven. Alle vrijwilligers bij het Andreas Schotel gebeuren doen hun best om de verhalen rondom de Rotterdamse kunstenaar in Esbeek levend te houden. Terwijl veel musea door alle coronaperikelen in de gevarenzone zijn gekomen, ziet de toekomst voor het Andreas Schotel Museum er door de groeiende publieke belangstelling rooskleurig uit. Andreas Schotel moest eens weten, wat hij in gang gezet heeft.
Peter Thoben
