De Sculpture Expo Esbeek, ofwel de Beeldentuin op de Andreas Schotel Kunst- en Wandelroute begint weer aan een nieuw seizoen op zijn locatie aan de Groenstraat 2a in ons dorp. 

Van de afgelopen winterperiode is gebruik gemaakt om de inrichting van het expositieterrein opnieuw te verbeteren. Daarbij is de routing door de tuin aangepast en is er gekeken naar de aansluiting van de beeldentuin om het omringende landschap met sloten, houtwallen en graslanden. Het is niet de bedoeling om van de beeldentuin een op zichzelf staand park te maken, maar het voor de bezoekers onderdeel van de omgeving te laten zijn. Zodat het agrarische Esbeekse landschap, zoals ze dat ook de rest van de wandelroute aantreffen, zorgt voor de unieke en passende achtergrond en beleving. Er is een deel van de beeldentuin dat met beukenhagen meer besloten is en daarmee een geschikte ruimte biedt aan kunstwerken die om meer intimiteit vragen en een groter, opener deel van de tuin waar het landschap ervaren wordt. Juist daar vindt men ook de grotere of wat meer robuuste werken die veel ruimte om zich heen vragen. Door de looproute in de beeldentuin uit te voeren als gemaaide paden in het grasland, wordt de bezoeker de weg gewezen van beeld naar beeld, zonder de landschappelijkheid van het grasland te verstoren.  Een ander element is het doorzicht door de houtwal naar de naastgelegen wijngaard die, zij het voor velen misschien nog een beetje exotisch, toch deel uitmaakt van het veranderende agrarische landschap van Esbeek.

Is de Kunst- en Wandelroute zelf meer statisch, door de kunstwerken die er voor lange tijd een vaste plaats hebben gekregen, de beeldentuin is het dynamische onderdeel daarvan: hier wisselt een groot deel van de geëxposeerde werken met regelmaat. Het is tevens de plaats waar ruimte is voor sculpturen die minder direct met het werk en het verhaal van Andreas Schotel zijn verbonden, maar soms zelfs abstract kunnen zijn en in elk geval vallen onder de noemer hedendaagse beeldhouwkunst.

Sommige van die werken behoren tot de vaste collectie en die hebben we aan het eind van het vorige seizoen nog met een indrukkend kunstwerk kunnen aanvullen met: “Caballito” van de Uruguayaanse kunstenaar Federico Benites. Dit iconische kunstwerk van formaat zal dus ook dit nieuwe seizoen een blikvanger voor de expositie zijn. Daarnaast zijn er ook nieuwe werken opgesteld, zoals:

“Doorbloei” van de kunstenaar Ramon Otting. Dit stalen, gekleurde kunstwerk uit 2022. Het werk is opgebouwd rond het thema: 
“Door kleur en vorm de wereld zien en er doorheen kijken”

Ramon Otting (1969) is schilder en beeldhouwer. Zijn werk is altijd geworteld in de natuur, rauw, intens, en doorleefd. In deze twee sculpturen (het kunstwerk bestaat uit twee tegenover elkaar opgestelde onderdelen), werkt hij met staal als drager van herinnering en verwachting. Otting: 
“De uitgesneden klaprozen en irissen verwijzen naar het verleden: kleurrijke herinneringen gevangen in harde lijnen. Ze raken je als een muur van emotie, krachtig en onontkoombaar. Tegelijkertijd openen deze bloemen zich als vensters naar wat nog komen gaat: nieuwe horizonnen, nieuwe verhalen”.
De bloemen zijn ruw uitgesneden. Geen strakke perfectie, maar wilde schoonheid.
Want Otting wil geen feiten tonen, maar ervaringen schetsen. “Elk werk blijft open voor interpretatie, als een fragment van iets groters, in beweging”.  Zo kijk je niet alleen naar de sculpturen, je kijkt erdoorheen.

Een heel ander kunstwerk dat dit seizoen in de beeldentuin te zien is een ander werk van Bart Somers. Van hem hebben we ook verleden jaar werk kunnen tonen en dit jaar is daarbij gekomen: “Max, de Hongaarse Vizsla”.

Bart Somers: “In mijn werk laat ik altijd grote vlakken weg. Het beeld wordt hierdoor letterlijk en figuurlijk minder zwaar. Het staal wordt de drager van het beeld. En ik kan spelen met accenten: hier een beetje meer staal, en daar een open vlak. Net zoals een goed schilderij of een film ook van spanning naar luchtig heen en weer pendelt”. Bij Max is de kop heel strak vormgegeven, maar geven de ‘wimpers’ de hond iets aandoenlijks. Het is die trouwe blik die je laat wegsmelten als je een Vizsla, Frenchie of Labrador ziet. De snorharen met de schoonheidspukkels zijn invers, maar juist daardoor overduidelijk aanwezig. De houding is “Calm and Submissive”, zoals Cesar Millan dat zo mooi kan verwoorden. Max zit rustig naast je en wacht, en wacht. Het is meteen je vriend”.

Overal waar dit beeld staat, het is vervaardigd in een kleine reeks en over de hele wereld verkocht, krijgt het een iconische status vanwege deze rustige houding. Het is nooit een hond die een huis bewaakt. Nee, Max kijkt in Venice Beach uit over de Pacific en hij heet de gasten welkom bij een kasteel in de Provence.

Bart Somers: “Voor mij blijft het elke keer als ik een Max maak, nog steeds bijzonder dat een beeld van superhard Cortenstaal, getekend met moderne hoekige lijnen, deze zachte uitstraling heeft”.

Wij nodigen U uit om in dit nieuwe seizoen de beeldentuin See te komen bezoeken.

Geopend: zaterdag & Zondag 10:00 – 17:00 in de maanden mei t/m oktober.