DE ANDREAS SCHOTEL WANDELROUTE WORDT WEL EEN WANDELMUSEUM GENOEMD. DAARIN SCHUILT ENIGE WAARHEID, WANT HEEL SOEPEL EN CHARMANT VERBINDT DEZE ROUTE BOSSEN, AKKERS EN VENNEN VAN HET BRABANTSE LANDSCHAP MET SCHILDERIJEN, ETSEN EN BEELDEN GEÏNSPIREERD OP HET WERK VAN ANDREAS SCHOTEL
Andreas Schotel (1896-1984) was een Rotterdamse kunstenaar en graficus die vanaf 1923 de zomer- maanden in Esbeek doorbracht en daar etsen, aquarellen en gouaches maakte van bosarbeiders, ploegende boeren, zwoegende vrouwen en zin- nelijke naakten, tangs de route staan op schilde- rezels replica van zijn werk, die aansluiten bij het landschap van nu. Ook wandel je langs beelden van de Esbeekse kunstenaar Hannes Verhoeven die verbonden zijn met het werk van Andreas. Met nostalgische blik kijk je naar de eenvoudige arbeid van toen, terwijl het in werkelijkheid al een tijo van voortsnellende verandering was. Want waar zijn atelier stond, daar was de heide nog maar net omgezet in bos en akkers, was het begin gemaakt van een landschap dat steeds meer in dienst zou komen van grootschalige, intensieve landbouw.
BEELDENROUTE
Op een kalme verharde weg begint de route in het dorpje Esbeek, waar een beeldengroep wachtend op de (al lang verdwenenj stoomtram je meteen de route intrekt. Net buiten het dorp staat een schildersezel met daarop het uitzicht op de kerk van Hilvarenbeek, beeld en werkelijkheid vallen samen, Voorbij zijn (gerestaureerde) mini-atelier- en vakantiehuisje gaat de route het bos in, pikt een oude zandrug mee en komt uit op een laan met uitzicht over grote, kale akkers en aan de horizon de spits van de Esbeekse kerktoren. Het uitzicht is erg ruim, maar gelukkig is er de beschutting van een lange, gebogen bomenrij, waartussen het pad zich vriendelijk ontrolt. Aan het eind staat een grote sculptuur verwijzend naar de tijd dat ploegtrek kende paarden het werk in de landbouw deden. Na gedane arbeid is het goed verpozen aan de Devers van een ven, zoals blijkt uit de sculp- tuur van de baadsters in de Broekeling. Naast de noeste arbeiders had Schotel oog voor vrouwelijk schoon, een sfeer van ontspanning hangt rond de zinnelijke beeldengroep bij dit rustig gelegen ven -de plek om neer te vleien op de bank, en uit te kijken over ven en baadsters
WANDELMUSEUM
De wandelroute komt aan op landgoed De Utrecht, een belegging uit 1896 van de gelijk- namige verzekeringsmaatschappij (inmiddels ASR), die niet alleen bomen plantte, maar ook in kenmerkende architectuur boerderijen en woningen voor bosarbeiders bouwce, een brand- toren oprichtte en een arboretum (met machtige sequoia’s) liet aanleggen. En daar stuit je ineens op een gigabeeld van de Meester zelf opnieuw een werk van kunstenaar Hannes Verhoeven.
En er is wel wat te zeggen voor de toelichting. waarin wordt gesteld dat deze route feitelijk een wandelmuseum is, een extensie van de beperkte binnenruimte van het kleine museum in Esbeek (waar de route start en eindigt naar het ruime buiten van het Brabantse land. Vervolgens moet je over het fietspad langs de erg drukke N269- een kleine dissonant, want verder gaat de Andreas Schotelroute over rustige (zand)wegen en paden en biedt het een prachtige combinatie van boeiende kunst in een afwisse- lend landschap. Met aan het eind (of begin) een bijzonder fraai cafe met aangrenzende ‘binnen- museum, gewijd aan Andreas Schotel.
Wim ten Brinke
