Ervaringen met Andreas Schotel

 Ondanks dat ik opgegroeid ben in Hilvarenbeek, herinner ik me Andreas Schotel al van mijn schooljongenstijd. Wonende aan het Groot Loo, moesten we een half uurtje lopen naar school. Tussen de middag bleven we dan ook liever bij mijn tantes en oom die woonden op een boerderij annex café De Zwaan, aan De Vrijthof. En daar zag ik dan als schooljongen Andreas zittend op een krukje, met een plankje waarop wat papier was geklemd streepjes zetten. Het was vanzelfsprekend dat hij dan aan de poort kwam vragen of er nog soep over was. Ik bracht hem dan regelmatig soep met wat brood.

Dat Andreas Schotel regelmatig in het dorp aan het werk was, vonden we allemaal heel gewoon.

Toen Pieta en ik wilden gaan trouwen, kochten we een huisje aan de Groenstraat in Esbeek waar we tot op de dag van vandaag wonen.

Vanaf het moment dat de Stichting Vrienden van Andreas Schotel werd opgericht zijn Pieta en ik lid geworden.

Elk jaar hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de uitleen van etsen, zodat er altijd eentje in onze woonkamer hangt.

De jaarlijkse culturele avond vinden we nog steeds heel bijzonder en we zijn dan ook trouwe bezoekers. In de beginjaren kregen we jaarlijks een mini-reproductie van een ets met een klein passend gedichtje. Ik vond dat geweldig en heb ze dan ook allemaal bewaard. Wat mij betreft mogen ze deze traditie weer nieuw leven inblazen.

In 1999 werd ik gevraagd om De Schuttel, die stond te verpauperen in de Oranjebond, mee uiteen te halen en te restaureren. Met de Werkgroep Heemkunde Esbeek zijn we aan de slag gegaan. Het huisje werd uiteen gehaald, waarna we alles overbrachten naar de familie van Dal om het daar te restaureren. Jan keek er eens naar en riep naar mij dat ik beter kon doorrijden tot voorbij de varkensschuur waar de brandstapel was. Gelukkig is het ons gelukt om samen met Jan Smeijers het huisje weer in goede staat te restaureren. Tijdens de heropening van de Schuttel werd ik onverwacht benoemd tot toezichthouder van dit huisje, wat ik een eer vind. Ik zorg dan ook nog steeds voor het onderhoud, geef rondleidingen bij het huisje met tekst en uitleg aangaande het leven van Andreas Schotel hier in Esbeek.

Achteraf mogen we stellen dat de restauratie van dit, inmiddels oudste tuinhuisje van Nederland, een mooie aanwinst is voor Esbeek. De manier waarop Andreas Schotel met zijn gezin de zomermaanden doorbracht in dit huisje komt echt tot leven bij een bezoek aan de Schuttel.  

Toen bekend werd gemaakt dat het hele bezit aan etsen en toebehoren van Andreas Schotel en Leen Rademaker naar Esbeek zou komen was dit een hele organisatie. In korte tijd werd al het werk uit Rhoon naar Brabant gehaald. Het was een periode van hard werken, maar ook van veel gezelligheid. Terugdenkend aan deze periode herinner ik me altijd weer de broodjes en lekkere soep van Kootje, de buurvrouw van Leen Rademaker in Rhoon. In eerste instantie gingen Peter de Laat, Ad van Rijswijk en ik aan de slag in het streekarchief Oisterwijk waar we zelf een inrichting maakten voor de opslag van de werken. Later is het werk naar Esbeek gekomen, waar tot op de dag van vandaag vrijwilligers bezig zijn met het ordenen en digitaliseren van zijn vele werk.

Inmiddels bezit Esbeek een mooi museum en een actieve groep vrijwilligers waar ook ik mijn kleine bijdrage aan mag verlenen.

Groeten Cees Ketelaars